-
1 взбунтоваться
-
2 revolt
[rɪ'vəult] 1. nbunt m, rewolta f2. vi 3. vtbudzić (wzbudzić perf) odrazę w +locto revolt against sb/sth — buntować się przeciwko komuś/czemuś
* * *[rə'vəult] 1. verb1) (to rebel (against a government etc): The army revolted against the dictator.) zbuntować się2) (to disgust: His habits revolt me.) budzić odrazę2. noun1) (the act of rebelling: The peasants rose in revolt.) bunt2) (a rebellion.) bunt•- revolted- revolting -
3 mutiny
['mjuːtɪnɪ] 1. nbunt m2. vi* * *['mju:tini] 1. plural - mutinies; noun((a) refusal to obey one's senior officers in the navy or other armed services: There has been a mutiny on HMS Tigress; The sailors were found guilty of mutiny.) bunt2. verb((of sailors etc) to refuse to obey commands from those in authority: The sailors mutinied because they did not have enough food.) zbuntować się- mutineer- mutinous -
4 react
[riː'ækt]vi( respond)to react (to) — reagować (zareagować perf) (na +acc); ( rebel)
to react (against) — buntować się (zbuntować się perf) (przeciwko +dat); ( CHEM)
to react (with) — reagować (z +instr)
* * *[ri'ækt]1) (to behave in a certain way as a result of something: How did he react when you called him a fool?; He reacted angrily to the criticism; Hydrogen reacts with oxygen to form water.) zareagować2) ((with against) to behave or act in a certain way in order to show rejection of: Young people tend to react against their parents.) sprzeciwiać się3) ((with to) to be affected, usually badly, by (a drug etc): I react very badly to penicillin.) reagować•- reaction- reactionary
- reactor -
5 rebel
1. ['rɛbl] n ( POL) 2. [rɪ'bɛl] vi* * *1. ['rebl] noun1) (a person who opposes or fights against people in authority, eg a government: The rebels killed many soldiers; ( also adjective) rebel troops.) powstaniec, buntownik2) (a person who does not accept the rules of normal behaviour etc: My son is a bit of a rebel.) buntownik2. [rə'bel] verb(to fight (against people in authority): The people rebelled against the dictator; Teenagers often rebel against their parents' way of life.) buntować się- rebellious
- rebelliously
- rebelliousness -
6 збунтуватися
zbuntuwatysiaдієсл. -
7 auflehnen
vr, sich
См. также в других словарях:
zbuntować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować się – zbuntować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} w sytuacji gdy ktoś jest podporządkowany, uzależniony od kogoś, czegoś: swoim zachowaniem, słowami wyrażać sprzeciw, niezadowolenie, nie zgadzać się z kimś, z czymś, nie godzić się na coś; wszczynać bunt :{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… … Słownik języka polskiego
stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
zrewoltować — dk IV, zrewoltowaćtuję, zrewoltowaćtujesz, zrewoltowaćtuj, zrewoltowaćował, zrewoltowaćowany «dokonać rewolty; podburzyć, zbuntować» Zrewoltowany lud wyszedł na ulicę. przen. Zrewoltować sztukę. zrewoltować się «wzburzyć, zbuntować się» … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… … Słownik języka polskiego
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 … Słownik frazeologiczny
dąb — m IV, D. dębu, Ms. dębie; lm M. dęby 1. «Quercus, drzewo z rodziny bukowatych, o rozłożystych konarach, grubej, popękanej korze, ścisłej, twardej masie drzewnej, mające owoce żołędzie; występuje w kilku gatunkach przeważnie w północnej strefie… … Słownik języka polskiego